یا ایتها النفس المطمئنه، سلام بر تو ای امام امت و سلام بر دل های سرشار از عشق به تو. سلام بر شهیدان راهت که لاله های باغ تو بودند.

ای کوه استوار که بادها تو را نلرزاند، ای پیشوای میلیونها خواستار برپایی جمهوری اسلامی، به یاد تو و از غم تو در سینه ام غمی بزرگ پنهان کرده ام.

آخر، من هم دوست داشتم دیدارت را. وقتی روی ایوان جماران می آمدی، و دست های مشتاق، گره می خورد و نغمه سر می داد: «روح منی خمینی ... بت شکنی خمینی ...» . آن حسینیه ساده را دیده ام و جای خالی تو را هم. دست تو مانند دست پدری، از دور، همه را نوازش می کرد. در سینه چه داشتی؟ قلبت از چه جنسی بود که از پای در نمی آمدی و ترس را نمی شناختی؟ قلبت از چه جنسی بود که در مقابل دشمن چنان استوار و راسخ بودی ولی کودکان یتیم، دلت را می لرزاندند و تعداد غنچه های باغچه را می دانستی؟

ما فرزندان توییم، فرزندان انقلاب تو. قسم به عشقی که در سینه به تو و جانشین تو، حضرت آیت الله خامنه ای داریم، نخواهیم گذاشت انقلاب تو، انقلاب ما، به دست نا اهلان و نا محرمان بیفتد.